Dunantstraat – Dhr. Pontfoort
‘In 1980 ben ik hier komen wonen met mijn vrouw en kinderen. We kwamen vanuit Heemskerk. Ik werkte daar al in het onderwijs en ging in Assen aan de slag bij de Schooladvies- en begeleidingsdienst (SABD). Mijn vrouw ging werken als arbeidstherapeut bij Licht en Kracht.’
Wat meer afstand
‘Mijn wortels liggen in Zutphen. De overgang naar Heemskerk was indertijd groot: het Westen is toch echt heel anders. En Assen is wéér anders. Mensen zijn hier gewend wat meer afstand te houden dan in de Achterhoek.’
“Je hoort nog wel van me”
‘Bij de SABD ondersteunden we scholen in allerlei ontwikkelingen. We waren nog redelijk nieuw. Ik leerde daar al snel dat “Je hoort nog wel van me” Drents was voor: “ik ben niet geïnteresseerd”. Gelukkig kwam dat altijd wel weer goed.’
De buurt was niet zo kinderrijk.
Vakantiedia’s
‘We voelden ons snel thuis in de buurt. Al na drie dagen belde een buurman aan met de vraag of hij kon helpen. Er was een buurtvolleybalvereniging waar we aan meededen. En buren bleken elkaar uit te nodigen voor verjaardagen. Op Oudejaarsavond ging je de hele buurt langs om gelukkig nieuwjaar te wensen. En soms werd je uitgenodigd als een van de buren de vakantiedia’s wilde laten zien. Dat was vaak een lange zit!’
Zelfgebouwde vlotten
‘Onze dochter en zoon waren 8 en 6 toen we hier kwamen. Ze lieten hun vriendjes en vriendinnetjes natuurlijk achter in Heemskerk. Ze kwamen op de Theo Thijssenschool en vielen middenin de opening van het nieuwe gebouw. De buurt was niet zo kinderrijk, dat was in het begin wel lastig voor ze. Maar dat kwam helemaal goed hoor! Mijn zoon voer 5 jaar later met vriendjes op zelfgebouwde vlotten op de Vaart. En ze speelden in het Lariksbos.’
Ik voelde me echt door de buurt opgevangen.
Nieuwjaarsborrel
‘Het was toen we hier kwamen een open buurt: je stond voor elkaar klaar. Tegenwoordig zijn de contacten weliswaar iets minder, we drinken als buren nog wel regelmatig koffie bij elkaar. De verjaardagsbezoeken zijn opgehouden: dat werd sommigen wat teveel. We hebben nu jaarlijks met buren en oud-buren een nieuwjaarsborrel bij een van de mensen thuis. Met 15 man bijpraten onder het genot van koffie en een drankje.’
Opgevangen
‘Toen mijn vrouw in 2011 overleed, stonden de buren echt voor me klaar. Heel praktisch. De achterburen brachten eten. En wekelijks werd ik bij andere buren voor de maaltijd uitgenodigd. Maar er was ook andere steun: een buurman die regelmatig aanbelde om te vragen hoe het ging bijvoorbeeld. Ik voelde me echt door de buurt opgevangen.’
Mooiste straatje
‘Over deze straat is nog veel te vertellen. Zo woonde oud-politiecommissaris Woldringh hier. Die heeft ervoor gezorgd dat de rellen in de TT-nacht ophielden, door te verzinnen dat er meer activiteiten moesten komen zodat het publiek in beweging bleef. Landschapsarchitect Harry de Vroome woonde hier ook: door zijn inzet werd deze straat 15 jaar terug uitgeroepen tot mooiste straatje van Assen.’
Een fijn thuis
‘Ik merk dat veel mensen die hier geboren zijn, in het Noorden terugkomen of er blijven hangen. Mijn zoon en dochter deden dat niet: die kwamen in Zeist en Nijmegen terecht. Zelf ben ik na mijn pensionering gebleven. Mijn vriendin en ik zijn inmiddels alweer een aantal jaar samen. Als zij straks met werken stopt zoeken we misschien samen wel een nieuwe woning. Maar tot die tijd blijft deze plek een fijn thuis.’
Nu meer interviews lezen? Scroll naar beneden of Klik hier.
Ben je of ken je iemand in De Lariks? Deel je verhaal!
