Marconistraat – familie Z.
Hij (84) is Assenaar van geboorte en ging na zijn diensttijd in Hilversum werken om dichtbij zijn toekomstige vrouw te zijn. Eerst in de kost en toen op een kamer. Zij kwam uit het Gooi en had op dat moment een kamer in Amsterdam waar ze werkte. Zo ging dat in de jaren na de oorlog. Schaarste op de woningmarkt. Zeker in het Westen. En je ging pas trouwen als je een woning had waar je samen in kon trekken.
Kruidenier
Af en toe kwam hij bij zijn ouders in Assen. Tijdens zo’n bezoekje kwam oom langs: een grote kruidenier zocht een bedrijfsleider. Voor een nieuwe vestiging van een ‘zelfbedieningswinkel’ (supermarkt). Hij ging in gesprek en nam de baan aan. Onder één voorwaarde: dat er een woning bij hoorde.
Kouwe kak
Het was voor haar (82) trouwens wel een hele stap om naar Assen te verhuizen.‘Ik maakte de omgekeerde beweging die mijn moeder had gemaakt. Zij was van Hoogeveen naar ’t Gooi vertrokken. Ik kwam hier terecht in een heel andere wereld. Op de markt allemaal boertjes met platte petten. Mensen vonden het maar vreemd dat ik als getrouwde vrouw nog werkte toen we nog geen kinderen hadden. En als je betaalde met GIRO zoals wij, werd je in het begin gezien als kouwe kak.’
Fiat 600
Ze kregen een flat toegewezen aan de Nansenstraat. Dat ze wel toe waren aan het stichten van een gezin was niet voldoende om een eengezinswoning toegewezen te krijgen. ‘Maar het was een mooie tijd, die beginjaren in Assen. Met de buren van die periode hebben we nog steeds contact. Drie stellen, elk met een Fiat 600, een rode een witte en een blauwe.’
Er kwamen kinderen. Er kwam een grotere flat. Zij herinnert zich nog hoe ze de kinderwagen naar drie hoog moest slepen. En in 1968 kwamen ze te wonen in de Marconistraat.
Het plan was de Van Heuven Goedhartlaan te verbinden met de kazerne
Ministerie van Oorlog
‘Deze straat, de Van Heuven Goedhartlaan en de Dunantstraat zijn gebouwd door het toen nog zogeheten Ministerie van Oorlog: officierswoningen. Het plan was indertijd nog om de Van Heuven Goedhartlaan met een brug over de Vaart te verbinden met de kazerne. Waarschijnlijk bouwden ze dit huis op grond van een kwekerij. In de achtertuin vonden we namelijk ooit nog glasplaten. En helemaal achterin was de sloot.’
Niet echt aansluiting
De buurkinderen in de Marconistraat waren al wat ouder dan hun drie kinderen. Er was niet echt aansluiting. ‘Maar dat hoefde voor ons ook niet zo nodig.’ Er waren veel minder sociale contacten, dat heb je als je ‘ertussen komt’. En dat is zo gebleven. Vroeger was de buurt wel netter. Mensen zorgden beter voor hun tuintjes. En de gordijnen waren niet de hele dag dicht.
Je zoekt je heil toch in je eigen huis
Echt Drents
Ze zijn wat teleurgesteld in de verschillende mensen die indertijd hun uitbouw kwamen bekijken omdat ze zelf iets vergelijkbaars wilden. ‘We zijn bij geen van die mensen ooit teruggevraagd. Echt Drents vind ik dat.’
Meer leven in de brouwerij
De buurt verjongt zich nu. Het is fijn om weer kinderen op straat te zien. Meer leven in de brouwerij. En de sociale contacten? ‘Er is best wat contact met de buurt hoor. Maar je zoekt je heil toch in je eigen huis. Daar hebben we tegenwoordig vrede mee.’
Nu meer interviews lezen? Scroll naar beneden of Klik hier.
Ben je of ken je iemand in De Lariks? Deel je verhaal!
