Einsteinlaan – Mw. P.
‘Als ik terugreken ben ik tot ik hier kwam wonen elke 4,5 jaar wel verhuisd. Ook in mijn kindertijd al, zowel in Assen als in Emmen. Steeds weer de stress van de verhuizing, je opnieuw vestigen, nieuwe vrienden maken, dat is heftig en onrustig. Mijn vriend en ik hebben allebei een eigen huisje: dat voelt goed zo. Misschien zullen we op den duur samen gaan wonen in een wat groter huis, met beiden voldoende ruimte voor onszelf. Maar voorlopig ben ik het verhuizen wel zat.’
Bosbaby
‘Vorig jaar ben ik hier moeder geworden. Prachtig om zo dichtbij de natuur te wonen: we gaan vaak naar het Asser Bos even langs in het duurzaamheidscentrum. En ik breng hem als ik werk naar de opvang in het Lariksbos. Ik hoop dat hij een echte bosbaby wordt!‘
Een eigen plek
‘Ik ben geboren aan de Nobellaan. Na de scheiding van mijn ouders verhuisde ik met mijn moeder naar Emmen. Toen, via Groningen waar ik studeerde, ben ik nog een tijdje terug in Emmen geweest. En uiteindelijk weer naar Assen vertrokken om bij mijn vader gaan wonen. Van daaruit ben ik snel op zoek gegaan naar wat anders. Ik had behoefte aan rust, aan een eigen plek.’
Niet echt rustig
‘Er kwam via Actium een huisje vrij en ik greep die kans. Aan de Roerdompstraat in het Blauwe Dorp, niet in het beste stuk. Het was nogal gehorig in huis. En er waren haast elke nacht wel roepende of lallende mensen op straat. Niet echt rustig dus.’
De Lariks
‘Mijn huis zou gesloopt gaan worden. Zo kreeg ik gelukkig de kans om te verhuizen, naar de Thorbeckelaan. Ik kwam daar in een duplexwoning, door de vorige bewoners pas nog geschilderd. Dat woonde heel fijn, met een tuintje erbij. Toch begon ik uit te kijken naar een nog iets groter huisje en dan het liefst in De Lariks. Ik heb goed rondgevraagd of deze buurt iets voor me zou zijn. Toen ik hoorde dat de meeste mensen hier al 15 of 20 jaar wonen, wist ik genoeg. En het lukte: de Einsteinlaan. Bijzonder hè: als kind liep ik door deze straat naar school.’
Ik hoop hier nog lang te wonen. Ook voor mijn zoontje!
Contact met de buurt
‘Ik ben niet de enige in de buurt met een jong kind. Je zoekt elkaar als moeders toch een beetje op. Je deelt spullen met elkaar en wisselt kleertjes uit. Het contact met de buurt is sowieso goed. Even elkaars container aan de weg zetten. Een praatje op straat. Er is sociale controle, in positieve zin. En de rust hier is erg fijn. Geen gehang op straat, geen herrie ’s nachts. Ik hoop hier nog lang te wonen. Ook voor mijn zoontje! Want het is tijd voor rust, stabiliteit en zekerheid.’
Nu meer interviews lezen? Scroll naar beneden of Klik hier.
Ben je of ken je iemand in De Lariks? Deel je verhaal!
