De cirkel is rond

Lorentzstraat – familie B.

‘Wij zijn kinderen van deze buurt. We woonden aan de andere kant van het Lariksbos. In twee straten waarvan de huizen met de achterkant naar elkaar toe stonden. Bij de garages achter het huis was het verzamelpunt voor de jeugd. “Tussen de poortjes” noemden we dat. Daar hebben we elkaar ontmoet.’

Hij was 4 jaar ouder dan zij. Sleutelde aan brommers. Later aan motoren. Heel interessant natuurlijk. Toen hij na een motorongeluk uit het ziekenhuis kwam haalde zij hem op en vanaf dat moment was het echt aan.

Ze hebben in de loop der jaren heel wat verbouwd

‘De witte huizen bij de watertoren’
Ze huurden eerst aan de Thorbeckelaan. Daarna een aantal jaar in de toen net gebouwde wijk Peelo. Maar ja, de boompjes waren daar nog zo klein. En het verloop van buren zo groot. Ze wilden terug naar hun oude buurt. En dan het liefst naar ‘de witte huizen bij de watertoren’ en de school.

Er was nog geen Funda. Dat betekende dus ’s avonds door de Zeemanstraat en de Lorentzstraat lopen en naar binnen turen om een indruk te krijgen. En na een paar keer achter het net gevist te hebben was het raak, in de Lorentzstraat. Nu 30 jaar geleden. Aan het huis hebben ze in de loop van de jaren heel wat verbouwd. ‘Bijna allemaal zelf!’

De boom in het Lariksbos
‘We kwamen hier in een tijd dat de buurt zich net verjongde. Onze dochters kregen vrienden en vriendinnen in de buurt. Er was een actieve buurtvolleybalclub met een jaarlijks toernooi. En buurtbarbecues in het gangetje achter het huis, waar de kinderen dan gewoon langs fietsten bij hun rondjes om het blok. We visten in de grote vijver bij de Wijde Blik (gewoon voor de gezelligheid). Je kon daar trouwens ook mooi schaatsen.

Lievelingsplek in de buurt is het Lariksbos. Ze maken er nog regelmatig een ommetje. Daar staan in een boom trouwens nog steeds de initialen van de dochters. Erin gekerfd in 1996, de jongste een jaar of vier. Laatst kregen ze van een van hun dochters een foto geappt van de boom, met hun kleinkind erbij. “Hij staat er nog!”

Je kunt hier echt op jezelf zijn

De cirkel is rond
De kinderen van toen zijn inmiddels al lang het huis uit. De oude bomen worden vervangen door jonge bomen. En langzaamaan verjongt de straat zich weer. De cirkel is rond. ‘Wij horen nu bij de oudere mensen’. Nu dus zelf maar verhuizen?

Geen sprake van! ‘We hopen hier nog lang te mogen wonen. Want je kunt hier echt op jezelf zijn. Je kunt lopend richting het centrum en het is hier prachtig groen. En heel stil – soms haast te stil. We zijn van plan het huis nog wat te verduurzamen met isolatie en zonnepanelen. En met een verbouwing hier en daar kunnen we gelukkig nog heel lang op deze plek blijven.’

Nu meer interviews lezen? Scroll naar beneden of Klik hier.

Ben je of ken je iemand in De Lariks? Deel je verhaal!