Van Heuven Goedhartlaan – Familie V.

‘We wonen hier in een hele sociale buurt. Je loopt de deur niet bij elkaar plat: ik kom nergens binnen. Maar mensen zijn altijd open om een praatje te maken op straat. En als er hulp nodig is dan ben je er voor elkaar. Je laat wel eens de hond voor elkaar uit. Een buurvrouw hielp onze oudsten met bijles Duits en Nederlands. Mijn zoon maait in de zomer ergens het gras. En laatst hebben mijn man en zoon nog ergens een schutting rechtgezet. Dat soort dingen ontstaat als je elkaar tegenkomt en gewoon vraagt hoe het is. Dat we regelmatig buiten zijn met de hond helpt natuurlijk ook wel.’

Iets van deze tijd
‘Dat we niet bij elkaar over de drempel komen, betekent niet dat mensen niet welkom zijn hoor. Je doet dat gewoon niet, het hoeft niet zo. Misschien heeft het met deze tijd te maken. Toen ik opgroeide aan de Venestraat was dat anders. Toen kwam je als buren nog bij elkaar op verjaardagsvisite. Als je oud bent, en er niet veel meer uitkomt, dan mis je die tijd wel denk ik.’

De jongste twee zitten op Het Kompas.

Groningen te druk
‘We zijn hier naartoe verhuisd vanuit Groningen. Mijn man is een echte Stadjer, ik was er komen wonen. Een groot gezin, dat wilden. Maar we woonden daarvoor wat te klein, en we vonden Groningen te druk. Toen kwam De Lariks in beeld: je bent vanaf hier zo in Groningen. Dit huis ging eerst aan onze neus voorbij. Maar na twee weken bleken we het toch te mogen kopen. Onze tweede was een half jaar toen we hier kwamen wonen. Dat is inmiddels alweer 15 jaar geleden. We hebben hier nog drie kinderen gekregen. Ze zijn nu 20, 15, 13, 11 en 6.’

School
‘Toen we hier kwamen wonen, hadden we een aantal gezinnen met kinderen in dezelfde leeftijd om ons heen. Voor de jongsten is dat nu wat minder, al zijn er nog wel een paar buurmeisjes. Verder spelen ze met kinderen van school. De jongste twee zitten op Het Kompas, hun zus en een van de broers hebben daar ook op gezeten. De keuze voor die school was heel bewust: de Theo Thijssen is een Daltonschool en die van ons hebben meer baat bij een vaststaande dagplanning.’

Voor pubers is dit een saaie buurt.

Bij de watertoren
‘Het is hier rustig. Je hoort ‘s zomers alleen de TT en de kermis. En je bent zo in het centrum. Het Lariksbos is heerlijk om te wandelen met de hond. En als je een keer ergens anders wilt is het maar een klein stukje met de auto naar Baggelhuizen. De watertoren is een herkenningspunt: heel Assen kent die. Vroeger zeiden we tegen de kinderen: “Als je verdwaald bent en ze vragen waar je woont, hoef je alleen maar te zeggen “bij de watertoren” en dan ben je zo weer thuis.”’

Saai voor pubers
‘Voor de pubers is dit een saaie buurt. Juist op de leeftijd tussen 12 en 16, wanneer je ongein uit gaat halen, is er geen plek hier om te chillen buiten het zicht van hun ouders. En voor de jongste kinderen zou een speeltuintje met zandbak en glijbaan wel wat zijn. Mijn jongste van 6 redt zich ook wel hoor. Ze fietst rondjes, en skeelert. En er wordt veel gestoepkrijt. Als de kinderen in het Lariksbos weer hutten aan het bouwen zijn, worden ze trouwens vaak weggestuurd. En niet eens door mensen veel ouder dan wij. Die zeggen dan dat het “zielig voor de boom” is, of “gevaarlijk” wat ze doen. Beetje overdreven vind ik dat. Er is voor de kinderen al zo weinig te beleven.’

Hier oud worden
‘Ik zie onszelf hier wel oud worden hoor! Een paar jaar geleden hebben we uitgebouwd naar achteren. Nu staat de baardagaam van onze zoon er. Maar dan maken we er gewoon een slaapkamer van, en van de bijkeuken een badkamer. Tegen die tijd hebben we vast weer een Tervuerense herder zoals hiervoor. Hoewel de labrador die we nu hebben ook een lieverd is hoor!’

Nu meer interviews lezen? Scroll naar beneden of Klik hier.

Ben je of ken je iemand in De Lariks? Deel je verhaal!